Τα Αρχαία Στάδια της Ελλάδος.

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, η λέξη Στάδιο αναφέρεται σε μέτρηση της απόστασης. Στάδιο ήταν επίσης και το οικοδόμημα όπου οι θεατές παρακολούθησαν εκδηλώσεις αθλητικών κυρίως γεγονότων (Αγώνες) στενά συνδεδεμένες με τη θρησκεία . 

Οι Αγώνες διοργανώνονταν κάθε δύο ή τέσσερα χρόνια  προς τιμή μιας συγκεκριμένης θεότητας ή ημίθεου, όπως ο Δίας στην Ολυμπία , ο Απόλλων στους Δελφούς , ο Ποσειδώνας στα Ίσθμια και ο Οφέλτης στη Νεμέα . Αυτοί αποτελούσαν τους τέσσερις μεγάλους Πανελλήνιους Αγώνες. Ωστόσο, και σε άλλες περιοχές στην Ελλάδα φιλοξενούνταν επίσης τακτικά αθλητικοί αγώνες.Αρχικά, τα στάδια ήταν απλά ,μερικές φορές χτισμένα κοντά σε πρανή λόφων για να έχουν μια σαφή εικόνα των γεγονότων οι θεατές . Ωστόσο, από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. προστέθηκαν αρχικά τεχνητά αναχώματα (πρανή) και αργότερα προστίθεται εδώλια (καθίσματα) από πέτρα ή μάρμαρο . Σήμερα χάρη στην αρχαιολογική σκαπάνη μπορούμε να θαυμάσουμε ορισμένα από αυτά τα μεγαλόπρεπη Στάδια που συνέδεσαν την ύπαρξη τους με τα λαμπρά αθλητικά γεγονότα της αρχαιότητας :

Αρχαίο στάδιο Ολυμπίας 

Το στάδιο της Ολυμπίας είναι ο χώρος όπου τελούνταν οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλά και τα Ηραία, αγώνες γυναικών προς τιμήν της Ήρας.
Αν και οι αγώνες ιστορικά ξεκίνησαν το 776 π.Χ το στάδιο απέκτησε τις σημερινές του διαστάσεις κατά τον 4ο αιώνα π.Χ λόγω της αυξητικής τάσης της εμβέλειας των αγώνων που συνεχώς συγκέντρωναν περισσότερους αθλητές αλλά και θεατές. Έτσι έφτασε να διαθέτει ένα στίβο με μήκος 212,54 μ. και πλάτος 30 μ.
 Η απόσταση ανάμεσα στις δύο λίθινες βαλβίδες, που σηματοδοτούν τις αφέσεις, είναι 192,27 μ., δηλαδή ένα ολυμπιακό στάδιο .
Υπολογίζεται ότι το στάδιο χωρούσε περίπου 45.000 θεατές, ωστόσο δεν απέκτησε ποτέ λίθινα καθίσματα και οι θεατές κάθονταν κατά γης. Ελάχιστα λίθινα καθίσματα υπήρχαν μόνο για τους επισήμους

H μνημειακή είσοδος του σταδίου

Στα τέλη του 3ου αι. π.Χ. κατασκευάσθηκε η μνημειακή είσοδος του σταδίου, η λεγόμενη Κρυπτή, μία λίθινη καμαροσκεπής στοά μήκους 32 μ., από την οποία έμπαιναν στο στάδιο οι αθλητές.
Το στάδιο ήταν σε χρήση μέχρι και το 393 μ.Χ όποτε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος εξέδωσε απαγόρευση τέλεσης των αγώνων ως παγανιστικούς.
Η πλήρης αποκάλυψη του μνημείου από την αρχαιολογική σκαπάνη έγινε την περίοδο 1952-1966 .


Αρχαίο στάδιο Δελφών 

Το στάδιο είναι στενά δεμένο με την ιστορία των πανελλήνιων Πυθικών αγώνων, αφού εδώ διεξάγονταν τα αθλητικά αγωνίσματα. Η αρχική διαμόρφωσή του χρονολογείται στον 5ο αι. π.Χ., όπως μαρτυρεί η επιγραφή που βρέθηκε εντοιχισμένη στο νότιο αναλημματικό τοίχο του. Στην πρώιμη μορφή του οι θεατές θα ήταν καθισμένοι στο έδαφος ή σε ξύλινα εδώλια . Μνημειώδη λίθινα εδώλια απέκτησε μόλις το 2ο αι. μ.Χ., χάρη σε δωρεά του πλούσιου Αθηναίου Ηρώδη Αττικού,  ο οποίος παρήγγειλε για την κατασκευή τους ασβεστόλιθο Παρνασσού .Τότε διαμορφώθηκε και η μνημειώδης τοξωτή θριαμβική είσοδος, η μοναδική σε αρχαίο στάδιο στην Ελλάδα.

Τα ερείπια της τοξωτής εισόδου του Σταδίου.

Το μήκος του στίβου είναι 177,55 μ., ενώ το πλάτος του είναι 25,50 μ.
Το στάδιο είναι κατασκευασμένο στη φυσική πλαγιά. Η βόρεια πλευρά του είναι φυσικά διαμορφωμένη, ενώ η νότια σχηματιζόταν με τεχνητή επίχωση, την οποία συγκρατούσε αναλημματικός τοίχος.
Τα εδώλια της βόρειας  πλευράς, εκτείνονται σε 12 σειρές, ενώ της νότιας πλευράς μόνο σε 6 σειρές, λόγω της μεγάλης κλίσης του εδάφους. Υπολογίζεται ότι σε αυτή τη μορφή του το στάδιο είχε χωρητικότητα 5.000 θεατών.




Αρχαίο στάδιο Νεμέας

Στο Στάδιο κάθε δύο χρόνια γίνονταν οι πανελλήνιοι αγώνες Νέμεα ή Νέμεια προς τιμήν του Οφέλτη , γιου του βασιλιά της Νεμέας Λυκούργου .  Οι αγώνες αυτοί καθιερώθηκαν το 573 π.Χ.  
Το Στάδιο κατασκευάσθηκε στην σημερινή του μορφή στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ
Υπολογίζεται δε ότι  χωρούσε  περίπου 35.000- 40.000 θεατές.
Ο στίβος του, συνολικού μήκους 178 μ., πλαισιωνόταν από λίθινο αγωγό με λίθινες λεκάνες κατά διαστήματα για συγκέντρωση πόσιμου νερού. Στη νότια πλευρά του υπάρχει η λίθινη αφετηρία. Οι αθλητές και οι κριτές εισέρχονταν στο Στάδιο από την μνημειώδη θολωτή στοά.

Η μνημειώδη θολωτή στοά του Σταδίου.

Οι θεατές κάθονταν σε πρόχειρα βαθμιδωτά επίπεδα, λαξευμένα στο μαλακό πέτρωμα, ενώ λίθινα καθίσματα βρίσκονται σε δύο ή τρεις σειρές μεταξύ αφετηρίας και στοάς.
Γύρω στο 270 π.Χ., οι αγώνες μεταφέρθηκαν στο Άργος, παρόλο που ο Άρατος ο Σικυώνιος το 235 π.Χ. επιχείρησε την επιστροφή των αγώνων στη Νεμέα. Μετά από ένα διάστημα, κατά το οποίο γίνονταν εναλλάξ στη Νεμέα και στο Άργος, οι αγώνες σύντομα μεταφέρθηκαν οριστικά στο Άργος.
Το Στάδιο ανεσκάφη κατά τα έτη 1974-81 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών.



Αρχαίο στάδιο Επιδαύρου

Στο Στάδιο του Ιερού του Ασκληπιείου της Επιδαύρου τελούνταν οι αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του Ασκληπιού.
Η πρωιμότερη φάση κατασκευής του οικοδομήματος χρονολογείται στον πρώιμο 5ο αιώνα π. Χ. Το Στάδιο διαμορφώθηκε αρχικά σε μια φυσική κοιλότητα του εδάφους. Από αυτή τη φάση σώζονται καθίσματα από πηλό και μικρούς λίθους, τα οποία εντοπίστηκαν κάτω από τα μεταγενέστερα λίθινα εδώλια . Τα λίθινα εδώλια , που κάλυπταν μόνο το κεντρικό τμήμα των πρανών , άρχισαν να τοποθετούνται από τον 3ο αιώνα π.Χ.

Κοντινή άποψη των αναστηλωμένων λίθινων εδωλίων του Σταδίου.

Ο στίβος για τους αγώνες δρόμου είχε 181.30 μήκος και 21,50 μ. πλάτος.  Για τους αγώνες της πάλης, της πυγμαχίας και του άλματος προοριζόταν ο χώρος πίσω από τη γραμμή εκκίνησης / τερματισμού, μήκους περ. 15μ. Στη βόρεια πλευρά του Σταδίου υπήρχε υπόγεια θολωτή δίοδος, η οποία συνέδεε το στίβο με την παλαίστρα, όπου προπονούνταν οι αθλητές πριν τους αγώνες. Από τη θολωτή δίοδο εισέρχονταν εντυπωσιακά οι αθλητές στον στίβο.
Ο Πίνδαρος αναφέρει την τέλεση γυμνικών αγώνων στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου ήδη από τον πρώιμο 5ο αιώνα. Αθλητικοί αγώνες αλλά και αγώνες ραψωδίας, μουσικής και δράματος αποτελούσαν τμήμα του τελετουργικού που ελάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια της γιορτής προς τιμήν του Ασκληπιού που διοργανωνόταν κάθε 4 χρόνια, των Μεγάλων Ασκληπιείων.


Αρχαίο στάδιο Μεσσήνης

Η αρχική κατασκευή του Σταδίου χρονολογείται από επιγραφικά ευρήματα στον 3ο αι. π.Χ. Στα χρόνια του Παυσανία (β΄ μισό του 2ου αι. μ.Χ.) διατηρούσε ακόμη στοιχεία της αρχιτεκτονικής μορφής του των Ελληνιστικών χρόνων, καθώς και τον γλυπτικό του διάκοσμο. Στο Στάδιο τελούνταν, πιθανότατα, γυμνικοί αγώνες (παίδων και εφήβων) προς τιμήν του Ασκληπιού (Ασκληπιεία) και του Διός Ιθωμάτα (Ιθωμαία), και αργότερα προς τιμήν του Αυγούστου και της Ρώμης (Ρωμαία ή Καισάρεια).
Το πεταλόσχημο βόρειο τμήμα του σταδίου (σφενδόνη), κατασκευασμένο από ντόπιο ασβεστόλιθο, καταλαμβάνεται από 19 σειρές λίθινων καθισμάτων (εδώλια) ,τα οποία έχουν χωρητικότητα 8000 έως 10000 θεατές , και  περιβάλλεται από δωρικές στοές.  Στο νότιο τμήμα του τα πρανή είναι διαμορφωμένα από απλό χώμα.

Οι κίονες από τις δωρικές στοές που περιβάλλουν το Στάδιο.

Ο στίβος του Σταδίου , έχει μήκος 180 μ.περίπου.
Την ύστερη Ρωμαίκη περίοδο προστέθηκε στο νότιο μέρος καμπύλος τοίχος. Τότε ο στίβος μετατράπηκε σε ελλειψοειδή αρένα για μονομαχίες και θηριομαχίες (τέλη 3ου και 4ος αι. μ. Χ.). Ενα χαμηλό στηθαίο και μεταλλικό κιγκλίδωμα έφραξαν το κάτω διάζωμα του πετάλου, για να προστατεύονται οι θεατές από τα όπλα των μονομάχων και από τα άγρια θηρία. Την εποχή αυτή δε χρησιμοποιούνταν πλέον τα χωμάτινα πρανή του Σταδίου.

Αρχαίο στάδιο Ρόδου 

Στο Στάδιο τελούνταν τα «Μικρά Αλίεια» και τα «Μεγάλα Αλίεια» ,μεγάλοι αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του θεού Ήλιου - Απόλλων, του πολιούχου του νησιού.
Τα «Μικρά Αλίεια» εορτάζονταν ετησίως ενώ τα «Μεγάλα Αλίεια» κάθε 4 χρόνια και τελούνταν συνεχώς από το 300 π.χ. ως το 300 μ.χ. Οι εορτές περιελάμβαναν αθλητικούς, μουσικούς και ιππικούς αγώνες με τη συμμετοχή και γυναικών. Το έπαθλο για τους νικητές των «Μεγάλων Αλιείων» ήταν ένα στεφάνι από φύλλα λεύκης.

Το αρχαίο Στάδιο περιτριγυρισμένο από δέντρα.

Η πρώτη οικοδομική φάση του Σταδίου της Ρόδου έγινε τον 4ο αι.π.Χ.. Η δεύτερη οικοδομική φάση έγινε το 227 π.Χ., έπειτα από τον μεγάλο σεισμό και η τρίτη τοποθετείται στον 2ο αι. μ.Χ., στην ρωμαϊκή περίοδο. Σήμερα το Στάδιο διατηρεί σχεδόν ακέραια τα λίθινα εδώλια του μετά από την ανακατασκευή που του έγινε.
Οι διαστάσεις του Στάδιου είναι 210 μ μήκος και 35 μ. πλάτος.

ΠΗΓΕΣ :
http://el.wikipedia.org/
www.golden-greece.gr
http://www.lhepka.gr/
odysseus.culture.gr

Επιμέλεια Διόνυσος.
http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/

Αυγή ή Λυκόφως;

«Το ότι υπάρχει ένας κόσμος πίσω από τον κόσμο, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι. 
Βέβαια, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος πίσω από κάθε άνθρωπο, 
αλλά κι αυτό ακόμη συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει. 
Υπάρχει ένα παρασκήνιο στα πάντα, ένα σκοτεινό παρασκήνιο, 
πολλές φορές πέρα από κάθε φαντασία.

Στο παρασκήνιο αυτό, πίσω από την αυλαία του κόσμου, 
δεν πηγαίνει κανείς, εκτός από τους συγγραφείς…»  
J. K. Chesterton 
————————— 

«Υπάρχει μια πέμπτη διάσταση πέρα από αυτές που είναι γνωστές στον άνθρωπο. 
Είναι μια διάσταση απέραντη όσο και το Διάστημα και άχρονη όσο και το άπειρο. 
Είναι ο μεσαίος χώρος ανάμεσα στο φως και τη σκιά, ανάμεσα στην επιστήμη και τη δεισιδαιμονία 
και βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο πηγάδι των βαθύτερων φόβων του ανθρώπου 
και στις κορφές της γνώσης του.

Αυτή είναι η διάσταση της φαντασίας. Μια περιοχή που αποκαλούμε Η Ζώνη του Λυκόφωτος». 
Ront Serlingk

Φωτογραφίες © Eos Aurora
Κάνε κλικ στις φωτογραφίες να τις δεις μεγάλες
και στείλε e-mai στο terrapapersmag@gmail.com να τις αγοράσεις.

…κι αναρωτήσου Είναι Αυγή ή Λυκόφως;

  

  

Αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο όχι απευθείας αλλά με βοηθήματα, ένα ρολόι  τις αισθήσεις μας πχ. την όραση μας, τα μάτια μας. Πως μπορούμε να γνωρίζουμε αν στις εικόνες, είναι αυγή ή λυκόφως; Ξημέρωμα ή ηλιοβασίλεμα; Μα επειδή θα μου πείτε, ήμασταν εκεί ή μας το είπαν κι αν δεν ήμασταν εκεί; Πως; Χρειάζεται ή το ρολόι ή κάποια συμφωνία δηλ. λέξεις. Αλλά και πάλι πως θα καταλάβουμε πως στις εικόνες είναι το ένα ή το άλλο χωρίς ρολόι ή λέξεις;

Το νεοελληνικό λεξικό ορίζει τις λέξεις: λυκόφως το [likófos] Ο γεν. λυκόφωτος (χωρίς πληθ.) : 1. το ημίφως αμέσως μετά τη δύση του ήλιου και ως το βράδυ, το σούρουπο. ANT λυκαυγές. 2. (μτφ.) η τελευταία περίοδος για κπ. ή για κτ., η εποχή της φθοράς και της παρακμής: «Tο  λυκόφως των θεών». Tο  λυκόφως της δόξας.

Αυγή η [avjí] : 1α.το πρώτο φως της ημέρας που το βλέπουμε στον ορίζοντα πριν ακόμα ανατείλει ο ήλιος και το αντίστοιχο χρονικό διάστημα· χάραμα· λυκαυγές: Ροδίζει / χαράζει / ξημερώνει η ~. Tα κοκόρια λαλούν την ~. Tο φως της αυγής. || Aστέρι / άστρο της αυγής, ο Aυγερινός. β. ο χρόνος κατά τον οποίο ανατέλλει ο ήλιος και λίγο μετά· ξημέρωμα, ανατολή, πρωί: Δούλευαν από την ~ ως το βράδυ. Ξεκινήσαμε την ~, πολύ πρωί. 2. (μτφ., για κτ. καλό) η πρώτη πρώτη εμφάνιση, η αρχή: H ~ του πολιτισμού. αυγούλα.

Η Ηώς (αρχ. Έως ή Αύως), ή Αουρόρα των Λατίνων, στην Ελληνική Μυθολογία ήταν η θεότητα-προσωποποίηση της αυγής, κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα και της Τιτανίδας Θείας, και επομένως αδελφή του Ήλιου, του οποίου προηγείται κάθε μέρα στο ουράνιο ταξίδι του και της Σελήνης.

Αναφέρετε πως ήταν κόρη της Ευρυφάεσσας (χαρακτηριστικό επίθετο της Ηούς) ή του Ηλίου (γενόμενος πατέρας εξ αδελφού) και της Ευφροσύνης (άλλο όνομα της Νύκτας).

Διακρινόμενη μεταξύ των θεαινών από το ελκυστικό κάλλος της και τις δελεαστικές χάριτες που είχε, η Ηώς προσέλκυσε τα ερωτικά βλέμματα του Άρη με τον οποίο και κοιμήθηκε. Τούτο όταν το έμαθε η θεά Αφροδίτη την «καταράστηκε» ο βίος της να είναι πλήρης ερωτικών επεισοδίων χωρίς όμως να βρίσκει και πλήρη ικανοποίηση. Τούτο και έγινε. Απειράριθμες ήταν πλέον οι θρυλούμενες παραδόσεις γύρω από τις ερωτικές σχέσεις της Ηούς.

Πρώτος στο κατάλογο των συζύγων της φέρεται ο Αστραίος (προσωποποίηση του έναστρου ουρανού) με τον οποίο απέκτησε τους πολυάγριθμους αστέρες, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και τους τέσσερις κύριους ανέμους Αργέστη, Βορέα, Ζέφυρο και Νότο (προσωποποιήσεις κυρίων διευθύνσεων), και μία κόρη την Δίκη.

    

Η Ηώς καταδιώκει τον Τιθωνό: Δεύτερος ήταν ο Τιθωνός, ένας ωραιότατος νεανίας, γιος του Λαομέδοντα, τον οποίο απήγαγε η Ηώς στα ανάκτορά της στις όχθες του Ωκεανού (προσδιορισμός του ορίζοντα), αφού πέτυχε από τον Δία την αθανασία του, λησμονώντας όμως και να ζητήσει την αιώνια νεότητά του και παρότι έτρεφε τον Τιθωνό με αμβροσία και τον έντυνε με λαμπρά ενδύματα οι τρίχες της κεφαλής του άρχισαν να λευκαίνουν, ρυτίδες να αυλακώνουν το πρόσωπό του έτσι ώστε να καταστεί αγνώριστος διατηρώντας μόνο τη γλυκιά φωνή του.

Τότε κατά μία παράδοση η Ηώς ζήτησε από τον Δία και τον μετέτρεψε σε τέττιγα (τζιτζίκι), κατ΄ άλλη η Ηώς τον απήγαγε στην Αιθιοπία όπου και μετ΄ αυτού απέκτησε δυο γιους τον Ημαθίωνα (με πλείστες παραδόσεις στη Θεσσαλία και Μακεδονία) και τον πολυφίλητο Μέμνονα, τον περιλάλητο ήρωα αρχαίων μύθων και κύριο ήρωα της «Αιθιοπίδας» έπους του Αρκτίνου.

Τρίτος ερωτικός σύντροφος της Ηούς ήταν ο ωραίος κυνηγός Ωρίωνας (!!!) τον οποίον και απήγαγε αυτή από την Τανάγρα και που όμως τον στερήθηκε πολύ γρήγορα. Μεταδίδοντάς του το αθεράπευτο ερωτικό της πάθος βλήθηκε από τα βέλη της θεάς Άρτεμης στη νήσο Ορτυγία, είτε διότι τόλμησε να προκαλέσει αυτήν σε αγώνα δισκοβολίας, είτε εξ αγνοίας της θεάς ενώ αυτός κολυμπούσε, σε παρακίνηση του Απόλλωνα (επειδή έφερε βαρέως τον ερωτικό δεσμό αυτού με την αδελφή του), είτε για άλλη αιτία.

Κατ’ άλλη εκδοχή η Ηώς ερωτεύθηκε τον τυφλωμένο Ωρίωνα όταν αυτός έφθασε στα όρια του Ωκεανού (ιδεατή αντίληψη του ορίζοντα, σημερινή έκφραση «στα πέρατα του κόσμου») αναζητώντας θεραπεία και ικέτευσε τον αδελφό της να του αποκαταστήσει την όραση με τις ακτίνες του.

Μετά τον φόνο του Ωρίωνα και τη μεταμόρφωσή του από τους θεούς σε ομώνυμο αστερισμό, ακολούθησε ο αττικός ήρωας Κέφαλος, ο γιος του θεού Ερμή και της Έρσης, σύζυγος της Πρόκριδος της οποίας και έγινε ακούσια ο φονεύς της. Αφού καταδικάστηκε και αυτός από τους θεούς, η Ηώς αναζήτησε ερωτικό δεσμό από τον Μελαμποδίδη Κλείτο, τον γιο του Μαντίου και συγγενή του Αμφιαράου, αλλά και αυτόν ακολούθησαν πολλοί άλλοι. Στον κατάλογο των ερωτικών συντρόφων της συγκαταλέγεται και ο Κέφαλος, από τον οποίο απέκτησε τον Φαέθοντα.

Το έργο της Αυγής: Η θεότητα αυτή κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν καθημερινή πρόδρομος του Ήλιου στον οποίον και άνοιγε κάθε αυγή με τα ρόδινα χέρια της τη «Θύρα της Ανατολής». Έπειτα στεφανοφορούνταν με άνθη που την εφοδίαζαν πτηνά και με πολύπτυχο πέπλο ανέβαινε στο τέθριππο άρμα της ρίχνοντας άνθη και με υδρίες σκορπούσε ροδόσταμο στη Γη («πρωινή δρόσος»), της οποίας οι σταγόνες άστραφταν σαν διαμάντια στις πρώτες ακτίνες του Ήλιου που ακολουθούσε την.

Αυτό ήταν το καθημερινό έργο της Ηούς, της πανέμορφης αυτής θεότητας που εξύμνησαν αρχαίοι Έλληνες ποιητές που με θαυμασμό περιέγραψαν τα ροδόχροα δάκτυλά της, τον χιονόλευκο λαιμό της, τους θαυμαστούς οφθαλμούς της, το απαστράπτοντα πέπλο της (εικόνα λυκαυγούς) συνοδεύοντας το όνομά της με πλήθος θαυμαστικών επιθέτων ή επιφωνημάτων, όπως φάενναν, βοώπιν, ευπλόκαμον, κροκόπεπλον, λευκόπτερον,ροδόπηχυν (Αιολική διάλεκτος: βροδόπαχυν), ροδοστεφή, ροδόσφυρον, ροδοδάκτυλον, χρυσήνιον,χρυσόθρονον, χρυσοπέδιλον κ.ά..

Πιθανολογούμε: Η πανέμορφη Ηώς, πρόδρομος του Ηλίου, αρματοδρομούσα σκορπώντας άνθη και καταδιώκουσα το σκότος. Όπως διαφαίνεται σε κάθε καλοπροαίρετο ερευνητή της Ελληνικής Μυθολογίας, όλοι οι ελληνικοί μύθοι είναι αλληγορική και εκλαϊκευμένη αναφορά σε πρώιμες παρατηρήσεις και εν προκειμένω οι μύθοι της Ηούς το επιβεβαιώνουν.

Το όνομά της ως «ηριγένεια θεά» (γεννημένη το πρωί) έχει την ίδια ετυμολογία με την λατινική Aurora, απόγονη του Υπερίονα, (=εκείνου που πορεύεται πάνω από τη Γη), και της «Ευρυφάεσσας» (= η διαχέουσα τη λάμψη της μακριά), ή της «Θείας» (= η τρέχουσα στον ουρανό) και οι συγγένειές της με τον Ήλιο, τη Σελήνη, τον Φαέθοντα, τον Εωσφόρο που ως πτερωτός προηγείται του άρματος του Ηλίου, φέρων το φως, αλλά και τα επίθετά της, ομολογούν την ταύτισή της με την ανθρωπόμορφη ιδεατή αντίληψη της Αυγής. «Ροδοδάκτυλος» και «χρυσοδάκτυλος» είναι οι πρώτες ακτίνες του Ηλιου, χρυσόθρονος, χρυσήνιος, κροκόπεπλος, τα πρώτα χρώματα του ουρανού λίγο πριν τη ανατολή του Ήλιου και τα τελευταία λίγο πριν την δύση του.

Αλλά και το «ερωτόληπτον» των μύθων της σε συνδυασμό με τη βραχεία απόλαυση παντός ωραίου τον οποίον αγάπησε δεν ξεφεύγει της πραγματικότητας. Οι ήρωες και οι κυνηγοί που φεύγουν από τα «άγρια χαράματα», που θα λέγαμε σήμερα, στους μύθους φαίνονται να απάγονται από τη θεά και να ερωτοτροπούν μ΄ αυτή! Ενώ εκείνη συνεχίζει μέχρι σήμερα να σκορπά γύρω της, την παρατηρούμενη πρωινή δρόσο και την βραδινή πάχνη.

Η Ηώς εικονίζεται στην τέχνη ως μία ωραιότατη νέα, άλλοτε με φτερά και άλλοτε πάνω σε χρυσό άρμα που το σέρνουν άσπρα άλογα, να ραίνει τη Γη με δροσιά και φως. Στις παραστάσεις που σώζονται, εμφανίζεται να έχει φτερά, κάτι που είναι λογικό, ως θεότητα που προηγείται του Ήλιου και ταξιδεύει στον ουρανό.

Ο αστεροειδής 221 Ηώς (221 Eos), που ανακαλύφθηκε το 1882, πήρε το όνομά του από το πρόσωπο αυτό της ελληνικής μυθολογίας. Η Ηώς (Eos) είναι ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 7,67. Ανακαλύφθηκε το 1882 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από τη Βιέννη, και έλαβε το όνομά της από τη θεά της αυγής στην ελληνική μυθολογία.

Η Ηώς έδωσε το όνομά της στην «Οικογένεια της Ηούς», μία μεγάλη οικογένεια αστεροειδών με παρόμοιες τροχιές, της οποίας αποτελεί ένα από τα ογκωδέστερα μέλη. Η μέση διάμετρος της Ηούς εκτιμάται σε 104 km. Ο φασματικός της τύπος είναι K (παρόμοιος με ανθρακούχο). Το άλβεδό της είναι 0,140. Η Ηώς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 10 ώρες και 26 λεπτά.

Το οροπέδιο Γιούς Κάμπος στην Κρήτη πήρε το όνομά του από την Ηώ.  Γιους Κάμπος ονομάζεται ένα οροπέδιο στην κοιλάδα του Αμαρίου, στο νησί της Κρήτης στην Ελλάδα. Το όνομά του προέρχεται από την τοπική γενική τση Γιούς ο Κάμπος, η οποία στο κρητικό ιδίωμα σημαίνει ο κάμπος της Ηούς. Βρίσκεται βορειοδυτικά του βουνού Κέντρος, εκτείνεται σε μια έκταση περίπου 2,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων με μέσο υψόμετρο 750μ. και έχει καλή οδική πρόσβαση από τα χωριά Σπήλι, Κισσός και Γερακάρι. Το οροπέδιο είναι γνωστό για την εξαιρετικά πλούσια χλωρίδα του, η οποία περιλαμβάνει αρκετά ενδημικά φυτά.Ειδικότερα, η κόκκινη Tulipa doerfleri (de), ένα από τα λίγα ενδημικά είδη τουλίπας στην Κρήτη, ευδοκιμεί εκεί. Το οροπέδιο επίσης παράγει υψηλής ποιότητας σιτηρά και άνυδρα λαχανικά.

  

    

Λυκόφως: Με τον όρο Λυκόφως χαρακτηρίζεται γενικά η χρονική περίοδος από την έναρξη της δύσης του Ηλίου μέχρι την έλευση του πλήρους σκότους. Στις ελληνικές δημώδεις εκφράσεις αναφέρεται και ως σούρουπο, σουρούπωμα, μούχρωμα καθώς και σύθαμπο. Ο λαός  πίστευε πως κάτι κατοικεί στη ζώνη του λυκόφωτος και ο καλύτερος τρόπος που είχαν για να το περιγράψουν ήταν η μυθολογία … Η ποσότητα φωτός που εκπέμπεται κατά το λυκόφως μειώνεται με την αύξηση του αρνητικού ύψους του Ηλίου (δηλαδή του ύψους του κάτω από τον ορίζοντα). Ανάλογα του αρνητικού ύψους του Ηλίου διακρίνουμε τρία είδη λυκόφωτος:

1) Πολιτικό λυκόφως (Civil): Όταν αληθές ύψος Ηλίου,Ηλ Ηλίου είναι -6°. (εμπειρικά μόλις δύσει τελείως ο Ηλιακός δίσκος)

2) Ναυτικό λυκόφως (Nautical): Όταν Ηλ Ηλίου είναι -12° και

3) Αστρονομικό λυκόφως (Astronomical): Όταν Ηλ φθάσει -18° (εμπειρικά όταν έχει τελείως σκοτεινιάσει)

Οι ώρες έναρξης και λήξης του ναυτικού και πολιτικού λυκόφωτος φέρονται καταχωρημένες στις ημερήσιες σελίδες των αστρονομικών εφημερίδων.

• Το Λυκόφως αποτελεί ουράνιο φαινόμενο που οφείλεται στην ύπαρξη της ατμόσφαιρας, περισσότερο στη διάχυση φωτός και λιγότερο στη γήινη διάθλαση του φωτός που συμβαίνουν σ΄ αυτήν, χαρακτηριζόμενο έτσι καιατμοσφαιρικό φαινόμενο.
• Στη χρονική διάρκεια του Λυκόφωτος επιδρούν το γεωγραφικό πλάτος και η απόκλιση του Ήλιου. Έτσι αυξανομένου του πλάτους (απομακρυνόμενοι από τον Ισημερινό) και διατηρούμενης της αυτής κλίσεως του Ηλίου ή και ακόμα αυξανόμενης μόνο της κλίσεως του Ήλιου, ομοίως η διάρκεια του λυκόφωτος αυξάνει.
• Στην εύκρατη ζώνη η διάρκεια του λυκόφωτος λαμβάνει τη μεγαλύτερη τιμή στις 20 Ιουνίου και στις 21 Δεκεμβρίου, ενώ τη μικρότερη σημειώνει στις 15 Μαρτίου και στις 26 Σεπτεμβρίου.
• Το Λυκόφως ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον ναυτιλλόμενο διότι σ΄ αυτή την χρονική διάρκεια είναι δυνατή η παρατήρηση των αστέρων και ταυτόχρονα είναι ορατός ο ορίζοντας από τον οποίο με τον εξάντα λαμβάνονται οι μετρήσεις (π.χ. αληθές ύψος) ή άλλες παρατηρήσεις.

Η ζώνη του Λυκόφωτος ή Λυκαυγές … μια λέξη που περιλαμβάνει και την Αυγή (Ηως ) και το Λυκόφως, έχει πολύ μεταφυσική παραφιλολογία δεν θα μπω εδώ σε αυτό το κομμάτι, αφήνω το ψάξιμο σε εσάς κι αν θέλετε γράψτε τις απόψεις σας επί του μεταφυσικού.

Οι Ναγκουάλ έλεγαν πως αφήνουν τον κόσμο αυτό όταν είναι η κατάλληλη ώρα και αυτή είναι πάντα η κατάλληλη ώρα του πολεμιστή. Την εντοπίζουν στην αρχή της πολεμικής τους πορείας και είναι πάντα ή η Αυγή ή το Λυκόφως, είναι η στιγμή της δύναμης τους, είναι η στιγμή που έχουν τα μεγαλύτερα αποθέματα ενέργειας, για να Δράσουν και είναι η χρονική στιγμή που θα χορέψουν στον θάνατο, τον τελευταίο τους χορό πριν φύγουν μαζί του.

Η Αυγή ή το Λυκόφως είναι η αγαπημένη στιγμή δημιουργίας κάθε καλλιτέχνη, ειδικά φωτογράφου. Κάθε ποιητή, μουσικού, ζωγράφου, συγγραφέα, που αναζητά την έμπνευση λες και επιδιώκει έστω κι εν αγνοία του συνειδητά  να συνδεθεί με την Δύναμη.

… και αν ο καλλιτέχνης είναι πολεμιστής, η Δύναμη είναι εκεί γι αυτόν.

  

  

    

  

  

  

  

Διάβασε ακόμη σχετικά, για αυξηση της αντιληπτικότητας

Μύθοι των Θεών για να Ζεις, άλλη μία Ψευδαίσθηση!  Χωρίς αμφιβολία, σημαντικός φορέας της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι ο μύθος, η μυθολογία με την οποία μεγάλωσαν αρκετές γενιές και τότε, αλλά και σήμερα.

Κοσμογονίες- Θεογονίες, Οι Επικρατούσες Θεωρήσεις ! :  Η θεωρία της πανσπερμίας, η Μεγάλη έκρηξη και η εξελικτική θεωρία εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία κοσμογονικών ερμηνειών, που ξεφεύγουν από τα όρια της επικράτειας του μύθου και περνούν στα όρια της επικράτειας του παρατηρήσιμου φυσικού σύμπαντος.

Μιλούν τα Αγάλματα ! Τι λένε; : Τα αγάλματα αποτελούσαν το σημείο της ένωσης μεταξύ των θεών και των ανθρώπων και ήταν αυτά που γεφύρωναν την επικοινωνία μεταξύ τους. Όπως θα αναλύσουμε παρακάτω ήταν το μέσο της υπενθύμισης για τους πιστούς χωρίς να πιστεύουν ότι ο ίδιος ο θεός ή μέρη του έχουν κλειστεί μέσα σε αυτό.

Cthulhu στα Κάρβουνα με σώς Μυημένων! : Η φυσική πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, αγγίζει ένα μικρό μόνο μέρος της νοητικής μας λειτουργίας. Ένα μέρος στο οποίο μας έχει επιτραπεί μια σχετική πρόσβαση και κίνηση, σε ένα περιορισμένο αριθμό διαστάσεων.

http://www.terrapapers.com/?p=15133