Το μεγαλύτερο θαύμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου είναι η φιλοσοφία. Οι Έλληνες έψαξαν παντού γι’ αυτό τον «νόμο» που ενεργεί μέσα σε όλα τα αντικείμενα του φυσικού κόσμου. Ο Ελληνικός κόσμος είναι ο φιλοσοφικός κόσμος κατ’ εξοχήν. Η αρχή του φιλοσοφικού Ελληνικού πνεύματος αναζητείται στις λεγόμενες προσωκρατικές φιλοσοφικές σχολές και δηλαδή αυτές πριν τον 5ο π.Χ. αιώνα. Το κέντρο του ενδιαφέροντος αυτών των σχολών δεν είναι ο άνθρωπος αλλά το σύμπαν, ο κόσμος. Αυτοί των προσωκρατικών σχολών, αποτέλεσαν τους μεγάλους της φιλοσοφίας της φύσης. Το σημείο εκκίνησης είναι το πρόβλημα της αρχής, της «φύσης», που θα δώσει και το όνομα σε όλο αυτό το φιλοσοφικό κίνημα. Μέσα σε αυτό το πρόβλημα συμπεριλαμβάνονται, αν και ακόμη όχι και τόσο ευδιάκριτα, το πρόβλημα της δημιουργικής αρχής και το πρόβλημα των συνεπειών της. Είναι σκόπιμο να αναφερθεί η αρχαία φιλοσοφία των προγόνων μας, ώστε να καταλάβουν όσοι δεν γνωρίζουν, λόγω έλλειψης πληροφόρησης ή λόγω εσκεμμένης παράλειψης «κομματιών» της αρχαίας ιστορίας, ότι τα «αρχαία φώτα» δεν είναι στηριγμένα στην Ολύμπια πίστη ούτε αποκλειστικά αλλά ούτε και αναγκαστικά. Κάθε άλλο. Αρκετοί από τους αρχαίους φιλόσοφους, ιδίως τους Έλληνες, δεν θεωρούσαν ορθολογική την Εθνική πίστη και προσπαθούσαν να εξηγήσουν τον κόσμο και την ζωή με άλλα κριτήρια εκτός Εθνικών αντιλήψεων και μυθολογιών, όπως θα φανεί παρακάτω από παραδείγματα φιλοσόφων του αρχαίου Εθνικού Ελληνικού, και μη, κόσμου που θα παρατεθούν.
Ρωμαϊκό ψηφιδωτό από την Κολωνία που απεικονίζει λόγιους και φιλοσόφους της κλασικής Ελλάδας. Στην είσοδο του δωματίου ο επισκέπτης έβλεπε τον κυνικό φιλόσοφο Διογένη, αριστερά τον Κλεόβουλο τον Λίνδιο (έναν από τους Επτά Σοφούς), τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, ενώ δεξιά, τον Σοφοκλή, τον Αριστοτέλη και τον Χείλωνα. (Πηγή: Περιοδικό Ιστορικά θέματα, τεύχος 44, σελίδα 75)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου